'Mijn papa was oneindig dankbaar voor wat Nederland hem heeft gegeven en gebracht' (2024)

Zijn dochter Zeycan Doğan:

"Kort voor zijn overlijden kregen we nog goed nieuws vanuit het ziekenhuis in Nieuwegein. Maarhelaas was dat van korte duur. Want diezelfdenacht werden weuit bed gebeld en we moesten direct naar het ziekenhuis komen. Daar heeft mijn vader ons nog kort kunnen spreken. 'Ik heb gegeten en gedronken van de spijs die het leven mij te bieden had. Mijn reis is blijkbaar tot hier. Ik heb jullie tot hier gebracht, maar vanaf hier moeten jullie het zelf doen', zei hij.

In het bijzijn van zijn vrouw en zijn vijf kinderen is hij op Goede Vrijdag overleden aan de gevolgen van het coronavirus. In zijn geliefde Nederland, het land waar hij als gastarbeider jaren geleden naartoe was gekomen."

Vader Așur en moeder Zehra Doğan.

"Hij zocht hier naar een betere toekomst voor zichzelf, voor zijn vrouw en vooral voor zijn kinderen. Mijn vader was van de generatie die drie baantjes op een dag had, zeven dagen per week. Alles wat hij deed, deed hij voor ons comfort, zolang wij het maar naar onze zin hadden. Hij leefde voor de liefde voor zijn kinderen, hij leefde voor ons geluk.

Mijn ouders hadden in de beginjaren werkelijk niets toen ze hier in Nederland aankwamen. Ze moesten in het begin met drie kleine kinderen in een kraakpand slapen. Ze hadden geen bezittingen, alleen hun kinderen, hoop en een ongekende wilskracht op een beter leven. Golfclub De Pan in Utrecht heeft daarbij geholpen. De leidinggevende daar heeft een essentiële rol in ons leven gehad en ervoor gezorgd dat mijn vader door het werk wat hij daar kreeg, zijn gezin kon onderhouden. Hierdoor konden wij studeren zoals hij dat zo graag wilde voor ons."

Vader Așur en dochter Zeycan.

"Dat mijn vader daar ook nog eens prins Bernhard ontmoet heeft, maakte hem zo trots als een pauw. Hij vond het fantastisch om met een echte royalty op de foto te gaan.

Mijn papa was oneindig dankbaar voor wat Nederland hem heeft gegeven en gebracht. Een land waar hij mocht wonen, een land waar wij ons thuis mochten voelen. Een land dat hem werk heeft gegeven zodat hij zijn kinderen kon onderhouden, groot kon brengen, kon laten studeren en een land waar hij ervoor konzorgen dat zijn eigen kinderen enkleinkinderen een veilig, liefdevol bestaan konden opbouwen.

Hijhield van Nederland. Hoe Nederland bijvoorbeeld met de wetenschap omging, hoe Nederland met mensenrechten omging, hoe Nederland de staat en religie gescheiden hield. Mijn vader was eenvooruitstrevende man.

Een man die we nu moeten missen, maar het afscheid van onze vader hadden we liever anders gezien."

"Ik had hem een afscheid gegund waarbij zijn vrouw en vijf kinderen achter hem aan zouden lopen, waarbij wij hem naar zijn laatste rustplaats zouden begeleiden. Wij zouden de regie op zijn afscheid in handen moeten hebben en wij zouden onze laatste woorden tegen hem uitspreken.

Wij hadden daarna condoleances in ontvangst moeten nemen, maar de regels van de natuur van het leven laten zich niets vertellen. Mijn vader is naar zijn laatste rustplaats in Turkije gebracht, maar vanwege corona konden wij niet met onze geliefde vader meereizen.

Onze familie in Turkije heeft daarom de honneurs waargenomen, wij hebben het met video-opnames moeten doen. Het voelt daarom alsof onze rouw nog geen begin heeft gehad, laat staan dat er een einde in zicht is aan van dit ondraaglijke verlies. We hebben geen afscheid kunnen nemen en niemand weet wanneer we weer herenigd zullen worden met papa en onze familie in zijn geboorteplaatsBanaz Köy in Turkije. Zodat we samen bittere tranen kunnen latenen samen kunnen gaan rouwen om dit immens grote verlies.

Moge je rusten in vrede, onder het licht van de sterren lieve papa."

Eerbetoon

Elke dag horen we hoeveel mensen er zijn overleden aan het coronavirus.In deze serie portretteert RTL Nieuws mensen achter de cijfers. Nabestaanden kunnen zelf hun geliefde aandragen door een mail te sturen naareerbetoon@rtl.nl.

Het eerbetoon verschijnt vervolgens opdeze pagina.